9 november, voor mijn huisje op mijn vrije dag

Een inzage in mijn gemiddelde dag hier:

5.45 eerste wekker, tijd waarop ik wil opstaan om te kunnen douchen en ontbijten

6.30 tijd waarop ik werkelijk opsta, me naar de keuken haast, cornflakes naar binnen prop en me naar het grote huis haast (het douchen laat ik meestal achterwege, iedereen stinkt hier toch)

7.00 begin van mijn werkdag

7.01 justins broek aantrekken

7.02 de was doen

7.03 ramen lappen

7.10 alle deuren en planken afstoffen

7.20 kuikentjes van het binnenhok naar het buitenhok verplaatsen (en achter alle kuikens aanrennen die de kids laten ontsnappen)

Op de kids letten terwijl ze kuikens proberen te wurgen (But they like me, I don't squeeze them, look they love me!) mekaar proberen te wurgen (ik ben ze aan het leren sorry te zeggen en te luisteren, lukt aardig tot nu toe, al duurt het soms een halfuur voordat ze 'proper' sorry zeggen) en mij proberen te wurgen (als ik niet op hun eisen inga.)

7.30 EINDELIJK verlost van de twee oudste kinderen, ze gaan met Kate mee naar school, ik heb nu alleen nog Aaron (ook wel Bubbi) en Justin (ook wel Jedi) ik zet ze in de woonkamer neer met hun favoriete speelgoed, een miniatuurcattlestation, en ga stofzuigen of een nieuwe was in de wasmachine doen.

7.31 Justin vertellen dat hij moet delen met Bubbi, dat niet alle koeien van hem zijn

7.32 Justin vertellen dat hij moet delen met Bubbi, dat niet alle koeien van hem zijn

7.33 Justin vertellen dat hij moet delen met Bubbi, dat niet alle koeien van hem zijn (ondertussen heb ik ongeveer een vierkante meter kunnen stofzuigen)

8.15 een nieuwe was in de wasmachine gooien en de andere ophangen. De jongens gaan mee en gaan in de modder spelen of parelhoenders achtervolgen

9.00 kinderen vliegen heen en weer in huis, ik heb geen flauw idee meer waar ze zijn, en dat geeft mij mooi de tijd om prullenbakken te legen en de vaat weg te ruimen (totdat er iemand begint te huilen en ik iemand anders straf moet geven)

9.30 smoko (een maaltijd tussen ontbijt en lunch, de meeste mensen beginnen hier om vier uur, dus ze hebben deze break hard nodig)

10.00 weer terug in het hoofdgebouw, Ian is inmiddels ook terug van school, dus nu heb ik drie jongens. Ian en Justin sluiten Aaron buiten en gaan naar hun kamer (wat best lekker rustig is dus ik zeg er niets van) ik slinger Aaron aan zijn benen op de kop de kamer rond en hij moet keihard lachen, dus is iedereen weer tevreden Aaron gaat op het aanrecht zitten terwijl ik weer een nieuwe was in de wasmachine doe (gemiddeld vier per dag, geen idee hoe ze aan zoveel was komen) en de afwas wegberg

10.10 de was ophangen, de jacht op parelhoenders begint weer!

10.40 kinderen spelen in en om het huis terwijl ik hun zooi op stapels leg zodat ze het kunnen opruimen zodra ze binnenkomen

11.00 Jade komt thuis van haar kantoortje en commandeert wat in de ronde, ik doe braaf wat mij gevraagd wordt

11.30 Rhianne komt terug van school, ik help Kate met het maken van lunch, de kinderen hangen omstebeurte aan Kates been of aan mijn been

12.00 lunch voor de kinderen

12.30 lunch

14.00 weer naar het hoofdgebouw, de kinderen liggen te slapen of tv te kijken, dus ik heb tijd om de laatste was op te hangen, de rest van de waslijn af te halen en op te vouwen en de vloer te dweilen

14.30 alle kinderen zijn uit bed, maar Jade en Kate zijn nu ook thuis, dus Kate en ik krijgen omstebeurte de rotklusjes, soms rijden we ergens naartoe in de buggy, dat is wel lachen, maar het is altijd over hetzelfde terrein omdat er gewoon niet zo veel is hier. Meestal doet een van ons de rotklusjes en let de ander op de kinderen. We gaan dan zwemmen of spelen

17.00 kippen opsluiten (drama)

17.30 vrij! Direct door naar de rec-club (alle stations hebben een pub, waar je bier kan drinken en tv kan kijken)

19.00 diner

19.40 proberen te douchen (als ik niet te moe ben)

20.00 bed

Dit is een korte omschrijving van mijn spannende leven hier. Ik ben er achter gekomen dat Jade eigenlijk een schoonmaker zocht, die ook op de kinderen kon passen, in plaats van een au pair, maar het betaald goed en het is maar tot kerst. Ik tel de dagen af.

Hoe is het ondertussen in Nederland?

X

9 november, op bed lonely planet aan het lezen

Ik besef dat ik de hele tijd loop te klagen, maar het is eigenlijk best gaaf hier. Als ik terugkijk op wat ik deze week buiten werktijd heb gedaan en hoe mooi het hier is. Ik zal een paar foto's posten van hoe het er hier uitziet, maar het is supergaaf. Er is een meer, net achter het grote huis en dat is nu al mijn lievelingsplek. Het is er prachtig, al bestaat het meer eigenlijk alleen maar uit modder. Er zijn daar vogels die je nog nooit gezien hebt, ibissen zijn overal in overvloed en ik zag vandaag, toen ik met mijn collega Esther een wandelingetje maakte over het terrein, een soort reigers, maar dan groter en een rood stukje op hun hoofd. Ze waren prachtig. Ik geniet er van om s'avonds in de pub te zitten, met allemaal cowboys om me heen, ook al is het lastig ze te verstaan. Dit is mijn leven, denk ik dan. Andere mensen maken dit nooit mee en ik leef nu gewoon ineens een heel ander leven. Ik voel me niet als een tourist hier, ik maak echt deel uit van het cowboybestaan, ook al ben ik maar de schoonmaker. Ik heb zelfs een contact bij een ander station, die vertelde dat er in april volgend jaar sollicitaties zijn voor cattlewerk en dat haar baas vond dat ik een positieve uitstraling had! Ik weet nog niet of ik daar naartoe wil, maar ik weet wel dat cattlewerk meer mijn ding is dan schoonmaken. Ik wil een cowgirl zijn.

Van tevoren had ik me niet echt ingelezen over aboriginals, ik dacht dat ze bijna niet meer voorkwamen, maar er zijn hier heel veel. Vooral in de Northern Territory, waar ik zit dus. Sterker nog, er zit een reservaat een paar kilometer van dit landschap af. Ik vroeg aan Kate hoe het nou precies zat met de discriminatie van de aboriginals en ze vertelde dat de mensen hier op zich niets tegen de aboriginals hebben, maar dat ze er van balen dat ze zoveel gratis krijgen. Aboriginals hoeven niets te betalen voor hun huizen en ze krijgen geld van de gemeente om naar school te gaan en te leven. Het is de bedoeling dat ze dan opgeleid worden om te kunnen werken, zodat ze hun eigen geld kunnen verdienen, maar omdat ze toch wel geld krijgen, gaan ze niet werken. Bovendien vind iedereen ze vies omdat ze niet zo ver ontwikkeld zijn als westerse mensen. Het is alsof de spijt voor wat de Engelsen de aboriginals hebben aangedaan vroeger is omgeslagen in irritatie omdat de aboriginals van hun poging tot spijtbetuiging profiteren. Ik leer hier veel en ik vind het allemaal interessant. Het is zo'n andere wereld hier. De gedachtegang over de omgang met dieren is hier ook heel anders. Dat wist ik in Nederland al, maar ik kon het me niet echt voorstellen. Dieren zijn hier voor gebruik, om het maar grof te zeggen. Ze krijgen geen naam en als ze niet meer nodig zijn worden ze afgemaakt. Het klinkt zo cruel in Nederland, maar hier is het anders. Ik zie hoeveel de mensen hier van de dieren houden. Het is hun bestaan, het is alles wat ze hebben. Het is waar dat ze er geen moeite mee hebben om een koe zijn hoorns weg te snijden, hem te castreren zonder verdoving en hem neer te knallen voor voedsel, sterker nog, ze vinden het leuk, maar als je ziet hoeveel waardering en liefde ze voor alle dieren hier voelen dan is het niet eens zo cruel als het klinkt. Sterker nog, vanuit hier gezien heeft Nederland een veel minder etisch verantwoorde vleesindustrie. De koeien lopen hier vrij rond, met ongeveer een vierkante kilometer per koe tot beschikking, ze hebben allemaal een nummer en mensen houden van ze. Ik heb nog steeds moeite met het vlees eten, maar ik zie hier hoe de vleeskoeien leven, mensen vinden het raar dat ik vegetariër ben en ik snap hoe zij denken. Ik denk alleen nog steeds als een Nederlander.

De eerste paar dagen voelde ik me best eenzaam hier en had ik best wel heimwee, maar dat gevoel zakt steeds verder weg. De mensen hier zijn nog steeds niet echt mijn vrienden en ik vind het lastig hun accent te volgen, maar ik weet dat ik over een paar weken mijn vrienden weer zie met kerst. Die praten tenminste normaal Engels.

Nederlanders zijn hier niet echt. Ik heb er tot nu toe vier ontmoet, waarvan een Belg, die ik niet meer kon verstaan zodra we switchten van Engels naar Nederlands. Er was een Nederlands koppel in Rainbow en een Nederlands meisje bij de Melbourne cup, Rubi. Zij werkt als kok op een ander station en we houden elkaar dagelijks op de hoogte van onze belevenissen.

Vandaag zou ik eigenlijk met de piloot, Tom, over het station vliegen, omdat dat zijn werk is en er een stoel vrij was, maar de mannen hebben gisteravond tot vier uur branden geblust, die ontstonden door de bliksem zonder regen. Nou ja, er was regen, maar niet veel. Het is nogal droog hier, het regenseizoen kan elk moment beginnen, dan regent het 2 maanden lang 24/7 en komen er overstromingen. Ik weet ook nog niet zeker of ik hier dan weg kan komen, waarschijnlijk ben ik wel op tijd weg, voordat mensen met de boot naar het station moeten. Dat is dan wel de regen voor het hele jaar trouwens. Daar moeten ze het mee doen. Het water verdwijnt in de grond en het is makkelijk op te pompen, dus we hebben hier altijd genoeg water, in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken.

In het regenseizoen gaan de meeste werknemers naar huis, omdat ze hun werk niet kunnen doen in de regen. Dus als je denkt dat dertig mensen weinig is... Er blijven er hier ongeveer 15 mensen over denk ik.

En dan nog even een stukje over de beesten hier. De kleine beesten. Amée zou hier niet gelukkig zijn, veel spinnen zijn er niet, maar ze zijn ongeveer allemaal giftig. Tot nu toe heb ik twee zwarte weduwen gezien, ik geloof dat je daar niet door gebeten wil worden, en een paar redback spinnen, die ook niet zo fijn schijnen te zijn. Een Duitse backpacker hier, Melvin, is waarschijnlijk gebeten door zo'n redback, hij werd wakker in het midden van de nacht en dacht dat hij doodging, hij was voor een gedeelte verlamd, maar gelukkig de volgende dag alleen een griepje. Redbacks kunnen je niet doodmaken, wees gerust. Dan heb je nog kikkers, het stikt hier van de kikkers. Er zijn twee soorten hier. Enorme dikke bruine wrattenkikkers, die zijn giftig, en kleine schattige groene knuffelkikkertjes, die zijn niet giftig. Die bruine springen soms uit de pomp als ik de tuinslang aanzet en ik schrik me elke keer weer dood. Ik heb geen idee wat ze doen, maar giftig klinkt niet goed. Die groene gaan op je schouder zitten, of waar dan ook en ze zijn echt heel schattig. Ze kunnen ook op muren klimmen. Het zijn net vliegen in de vorm van kikkers, alleen vliegen ze niet. En dan zijn er insecten. Niet veel, maar als ze er zijn zijn ze niet al te klein. Sprinkhanen zijn hier ongeveer tien centimeter, er zijn ook enorme libelles en wandelende takken en heel veel gekko's (niet dat dat insecten zijn, maar ik wil ze toch even noemen.) Op Darwin airport waren er hele grappige hagedissen die altijd hun kop omhoog hielden, maar die heb ik hier helaas nog niet gezien.

Allrightio, ik reccon dat ik nu ga slapen en om drie uur weer opsta.

Seeya!