28 oktober, in bed op de trainingboerderij

Er is veel gebeurd in een paar dagen, ik ga gewoon beginnen bij Rainbow beach. Dat was leuk. De trainingsgroep was samen op Rainbow beach dus we kwamen te weten wie de anderen waren, door een spelletje genaamd gooi de koala rond en zeg je naam. Nee, zo heette het niet, maar dat hield het wel in. Dus iedereen kende elkaar, en we gingen samen naar de zee en zwemmen. We hebben ook twee surfplanken gehuurd, voor twee uur. De jongen die bij de WiFi shop zat, die gratis was voor ons, was dezelfde als die ons de koala rond liet gooien en we werden ook vrienden met hem en gingen elke avond met hem uit. Dat was Rainbow beach. Dat was het relaxgedeelte. Na Rainbow beach stapten we in de bus naar Springbrook farm en daar moesten we meteen aan de slag met formulieren om ons profiel te maken voor farmers. Daarna moesten we inkopen doen in de boerderijshop, konden we even zwemmen en werden we opgesplitst in twee groepen. Dat was wel even balen, want ik was goed bevriend geraakt met twee mensen uit dat andere groepje en een uit mijn groep. Maar goed, wij gingen naar een andere farm, 15 kilometer verderop, waar geen zwembad is en het veel harder werken is. We trokken onze kleren aan en zijn meteen de boer gaan helpen met het branden van nummers in paardenkonten. Deze boerderij is echt het gaafste wat ik ooit heb gezien. Je kunt heel ver kijken want we staan op een heuvel en het meeste is van de boer, ik ben z'n naam even vergeten. Eerst leek hij me niet zo aardig, de enige twee woorden die hij kon zeggen waren fuck en mate, en dan het liefst in dezelfde zin, maar hij is best oke.

29 oktober, in bed

Ik ga nu verder schrijven want gisteren zat m'n hele scherm onder de beestjes, ik heb er een paar geplet terwijl ik aan het typen was. Oke, dus eergisteren waren we hier en s'avonds begon het te regenen, ken je dat beeld van foto's dat de lucht paars kleurt en bliksemflitsen de hemel overschieten en minstens zes seconden zichtbaar zijn? Nou, zo zag het eruit. Maar dat was hier geen regen, dat was 'just annoying.' Justin, zo heet de boer, vroeg ons wie wel eens paard had gereden enzo, nou ik heb wel eens paard gereden, dus hij zette ons op een paard en ik viel eraf. Maar dat is niet het punt. Ik was aan het paardrijden met die geweldige lucht en alles, het was zo gaaf. Gisteren en vandaag zijn we gaan caddlen, koeien drijven, te paard (hij zag blijkbaar iets in mijn paardrijkunsten) en dat was het gaafste wat ik ooit gedaan heb. En het vermoeiendste ook. Gisteren hebben we in totaal zes uur op een paard gezeten en vanochtend had ik in ALLE spieren spierpijn. Gisteren was al supergaaf maar vandaag was echt de bom. We hebben koeien gedreven in een landschap, pff, zo mooi. Het was begroeid en er stroomde een beekje door het land, en op een ander stuk waren er veel heuvels waar we op konden galopperen (opa en do gaan zo jaloers zijn) en op de top van de heuvels kon je over het hele landgoed kijken. Als we de koeien eenmaal hadden gevangen begon het zware werk. De koeien opdrijven in de kooi en scheiden om vervolgens bij een soort een oorlabel in te doen bijvoorbeeld. De koeien wegen ongeveer 700 kilo per stuk en je staat in een kleine kooi met ze. Ik heb geleerd heel snel een hek op te klimmen. Daarnaast ben ik weer eens van m'n paard afgevallen en is ze over me heen gelopen, dus ik ben een wandelende blauwe plek, hebben we een kangaroe overreden, en heb ik twee joboffers gehad: een als au pair op een farm en een in de outback. Ik denk dat ik de job in de outback neem, want die betaald een stuk beter een klinkt cool, al zou ik als au pair ook met paarden kunnen gaan werken en ze hebben een zwembad...

1 november, eettafel

Vandaag is de laatste dag op de farm. Het is hier zo gaaf, ik wil niet weg. We leren zo veel. Ik heb tractor leren rijden, en motorbikes, en quads en paarden. Straks rijden we naar de andere boerderij om de anderen op te pikken en dan rijden we naar Brisbane. Daar neem ik het vliegtuig naar een klein plaatsje net onder Darwin, en daar is mijn boerderij. Ik ga als au pair werken voor twee maanden en daarna nieuw werk zoeken.

1 november, op het vliegveld van Brisbane

Ik zit de ranzigste patatten ooit te eten en ze waren nog duur ook, maar dat terzijde. Vanochtend hebben we afscheid genomen van de mensen op de polofarm waar we zaten, hebben we de andere groep opgepikt, veeeeeeeeeeel bijgekletst in de bus, op het vliegveld afgezet en nu zit ik hier weer alleen omdat iedereen een eerdere vlucht had. Zo raar om te beseffen dat ik deze mensen pas twee weken ken, het voelt alsof we elkaar door en door kennen. Iedereen weet precies hoe ver die kan gaan bij de ander en we begrijpen elkaars humor. Ik ga ze heel erg missen als ik straks alleen op een farm zit, maar Will, een van de jongens, en ik hebben al plannen voor de kerst, een soort reünie van de VisitOz groep. Niet iedereen kan, maar het wordt in ieder geval geen eenzame kerst. Kevin, de werker van Justin wil misschien ook mee en Emma, de farmers daughter, ook. Wij waren de beste groep in maanden, zeiden ze, qua werk en qua gezelligheid (ze vinden je alleen leuk als je hard werkt, dus is het niet zo raar dat het beide werk en gezelligheid is.) Dusss... Ja, dat was het. Op veel momenten heb ik het te druk om mensen te missen, maar alleen op het vliegveld voor vier uur is het wel even moeilijk, maar dan pak ik foto's of zoek WiFi en dan kan ik met mensen praten die ik ken. Het boekje dat vrienden en familie hebben gegeven is ook heel handig voor dat soort momenten. En als ik me echt eenzaam voel ga ik gewoon met mensen praten die hier rondlopen. Australiërs zijn heel aardig. En ze maken allemaal complimenten over mijn hoed. Die is dan ook geweldig.