3 januari 2015, op de veranda voor ons huis

Ja, je leest het goed, we hebben een huis hier in St George. Een huurhuis. Het is groot en met een prachtige tuin. Okee ik overdrijf, maar het is groot genoeg en we kunnen american football spelen op het gras in de tuin. We wonen hier nu met 9 mensen, ik ben de enige vrouw hier, en een hond. Want ja, we hebben een hond, Monty. Het werk hier is niet verschrikkelijk, maar leuk is weer het andere uiterste. We plukken druiven. Het is nogal onvoorspelbaar wanneer we werken, want het is een slecht druivenjaar. Ik ben hier nu twee weken en ik heb tot nu toe twee dagen gewerkt. Werk start om 5 uur sochtends en daarom wordt het hier noodzakelijk gezien om om 4 uur op te staan (we moeten ook nog tien minuten rijden in de auto.) We stoppen om drie of vier uur en we bepalen onze pauzes zelf. Ik werk het liefst achter elkaar door, want je loon wordt betaald per box (en ik ben niet de snelste plukker.) Druiven plukken is niet de meest interessante baan die je kunt hebben, maar ik vind het leuk dat ik nu weet hoe het werkt. Elke ochtend om 5 uur verzamelen we op het terrein en worden we naar de druiven gereden achter een tractor. De manier waarop we allemaal achter de tractor opgepropt zitten doet iedereen hier denken aan een werkkamp in de oorlog. Als we bij de druivengaard aankomen pakken we een trolley, de boven en onderkant van boxen, de zakjes, een plastic voor in de boxen en een blad voor boven in de boxen. Dan kiezen we een laan en starten met plukken. Je kunt alleen de druiven plukken aan de bruine stammen, want in de groene stammen zit geen suiker. Dan moe je de trossen 'schoonmaken' wat betekent dat je de slechte druiven uit de tros knipt en de druiven in de zakjes stoppen. Dit zijn de zakjes die ze in supermarkten verkopen. Niks niet druiven wassen of iets, dan weet je dat de volgende keer dat je druiven koopt, mijn handen zijn nooit echt schoon... Er passen twaalf zakjes in een box en de box moet tussen de 10.90 en 11.00 kilo wegen. Dan je sticker op de box zodat ze weten dat ze jou moeten betalen en volgende box. Het is monotoon. Ik doe zo'n dertig boxen per dag, maar als je snel bent doe je tussen de vijftig en zestig.

Op dagen dat we niet werken zitten we op de veranda, trainen we wat, tekenen we, spelen we gitaar, sporten we nog wat meer en gaan we naar de stad. De stad is een straat en daar houdt het wel een beetje mee op. WiFi stelen we bij de bank. Er is een heel leuk winkeltje hier waar we kleding shoppen. Het heet Vinnies en het heeft tweedehands kleding voor twee of drie dollar. Wat ongeveer 1,50 euro is.

We dachten in het begin dat hier apen waren, maar dat bleek een vogel te zijn die een aap immiteerde. Zijn naam is de kookabura. Verder komt er elke avond een zwerm vliegende honden (grote vleermuizen) overvliegen. In de NT waren een heleboel kolibries en ijsvogels, maar die heb ik hier nog niet gezien. Het is sowieso een hele andere wereld hier in Queensland dan in de northern territory. De NT is veel mooier qua natuur, maar hier is veel meer te doen. Of nou ja, niet hier letterlijk in St George, hier is geen kip te doen, maar zodra we naar de kust trekken.

Het plan is om volgende week zondag met de auto naar Byron Bay te rijden en daar werk te zoeken in een bar of zo. Als we echt hopeloos zijn gaan we weer op zoek naar een fruitplukkerij, zijn daar genoeg.

En dat was alles wat ik in twee weken heb gedaan. Beetje chillen, mijn skills in american football, snelzwemmen, golf, voetbal (met een basketbal) en vechtsporten verbeterd (een jongen hier is uit het Franse leger, hij heeft ons geleerd te vechten en te verdedigen) en meer chillen. Oud en nieuw en kerst hebben we niet uitgebreid gevierd, ik heb kerstslingers gekocht die we aan de veranda hebben gehangen en we zijn van stoelen afgesprongen om 'het nieuwe jaar in te springen' maar niets bijzonders.

Gelukkig nieuwjaar nog!